Reakcja organizmu na rzucanie palenia

Jak wiemy, palenie tytoniu powoduje natychmiastowy wzrost częstości uderzeń serca oraz ciśnienia krwi. Zerwanie z nałogiem przynosi równie szybkie efekty. Już 20 minut po ostatnim papierosie działanie układu krwionośnego zaczyna się stabilizować. 

Dwie godziny później polepsza się krążenie obwodowe, a ciśnienie i akcja serca praktycznie wracają do normy. U silnie uzależnionych osób pojawiają się pierwsze oznaki odstawienia papierosów, czyli powszechnie znana nerwowość, zwiększony apetyt czy nietypowe zachcianki. 

Osiem do dwunastu godzin od ostatniego papierosa poziom nikotyny we krwi spada o ponad 93 proc. Obniża się też stężenie tlenku węgla, który wydziela się do krwioobiegu podczas palenia. Zwiększa się natomiast ilość tlenu dostarczanego do poszczególnych narządów wewnętrznych. Można już wtedy zauważyć pierwszą poprawę ogólnego samopoczucia. 

Palenie tytoniu zwiększa ryzyko między innymi ataku serca o około 70 proc. Po pierwszej dobie bez papierosa prawdopodobieństwo wystąpienia zwału zaczyna spadać. Kolejne 24 godziny pozwalają na odkrywanie na nowo smaków i zapachów. Dym papierosowy osłabia te zmysły, więc pozbycie się nałogu zdecydowanie przyczyni się do czerpania większej przyjemności ze spożywania posiłków i napojów. 

Trzeci dzień po ostatnim papierosie wiąże się ze znacznym nasileniem objawów odstawienia. Odczuwany niepokój może przeszkadzać w normalnym funkcjonowaniu. Pojawiają się również objawy fizjologiczne jak bóle głowy, nudności czy skurcze. Poprawia się za to stan układu oddechowego. Pęcherzyki płucne rozluźniają się, a oddychanie staje się łatwiejsze i efektywniejsze – więcej tlenu dostaje się do krwi. 

Dwa tygodnie bez papierosa wystarczą, aby ustąpiły objawy braku nikotyny w organizmie. To świetny okres do rozpoczęcia aktywności fizycznej. Organizm widocznie się regeneruje co szczególnie widać w przypadku układu oddechowego. Wcześniej podczas ćwiczeń byli palacze mogli odczuwać silne zmęczenie i zawroty głowy, jednak po dwóch tygodniach objawy te zanikają. Trzy miesiące później zaczyna ustawać typowy dla byłych palaczy kaszel, którego przyczyną była potrzeba organizmu pozbycia się zalegających w płucach zanieczyszczeń. Kolejne miesiące są dla organizmu czasem intensywnej regeneracji i przywracania prawidłowych funkcji poszczególnych układów. 

Po pięciu latach o połowę, w stosunku do osób wciąż palących, zmniejsza się ryzyko wystąpienia choroby niedokrwiennej serca – do krwi nie trafiają już substancje uwalniane podczas palenia tytoniu powodujące zwężanie naczyń krwionośnych. Wraz z upływem kolejnych lat maleje prawdopodobieństwo udaru. 

Po dziesięciu latach byli palacze cieszą się już sprawnym układem oddechowym, a co najważniejsze zmniejszeniem ryzyka zachorowania na cały szereg nowotworów, w tym raka trzustki oraz krtani. Pięć lat później do całkowitej normy wraca układ krwionośny. Byli palacze po 15 latach nie chorują już na choroby serca częściej niż osoby nigdy nie palące. Ludzki organizm potrafi się regenerować w ogromnym stopniu. Nawet wieloletnie skutki palenia mogą zostać zniwelowane. 

Co dzieje się z twoim ciałem po rzuceniu palenia?

Rzucasz palenie? To świetnie. Twoje ciało zaczyna reagować już po 20 minutach od zgaszenia ostatniego papierosa. Organizm powoli zaczyna się regenerować i wracać do stanu sprzed rozpoczęcia zgubnego nałogu

Uzależnienie od nikotyny to bardzo zgubny nałóg. Choć nie jest to łatwe, można skutecznie z nim walczyć. Pierwsze korzystne zmiany pojawiają się już po 20 minutach od zgaszenia ostatniego papierosa. Z czasem organizm zaczyna się regenerować.

Powrót do stanu sprzed rozpoczęcia palenia jest możliwy, nawet jeśli nałóg towarzyszy nam od kilkunastu lub kilkudziesięciu lat. Tempo regeneracji zależy od stopnia uzależnienia i doświadczenia palacza. Można jednak wyróżnić kilka etapów:

Po 20 minutach: ciśnienie krwi i tętno zaczynają spadać.

Po 8 godzinach: poziom dwutlenku węgla i nikotyny we krwi spada o połowę, a twój organizm zaczyna lepiej reagować na wysiłek fizyczny. Poziom tlenu i ciśnienie krwi nie powinny już odbiegać od normy.

Po 24 godzinach: organizm zaczyna wydalać tlenek węgla i nikotynę. Smaki potraw stają się wyraźniejsze. Polepsza się także zmysł węchu. Jednocześnie mogą pojawić się pierwsze objawy abstynenckie (nerwowość, bóle głowy, trudności z koncentracją).

Po 14 dniach: krew krąży bardziej efektywnie, dostarczając niezbędne składniki do wszystkich komórek organizmu.

Po 1 miesiącu: widocznie poprawia się wygląd skóry.

Po 6 miesiącach: poprawia się poziom ogólnej odporności organizmu. Nie złapiesz infekcji tak łatwo jak dawniej.

Po 1 roku: ryzyko zawału serca zmniejsza się o 50%. U osób po zawale serca, rzucenia palenia pomaga zredukować ryzyko śmiertelnego ataku o 25%. Zmniejsza się też niebezpieczeństwo powrotu do nikotynowego nałogu.

Po 10 latach: ryzyko zachorowań na raka płuc jest już takie samo jak u osób od zawsze niepalących.

Nikomu chyba nie trzeba uświadamiać, że warto. Pomocne w wytrwaniu z daleka od papierosa będą dieta po rzuceniu palenia oraz ćwiczenia dla palaczy.

Co robi nikotyna z ciałem? Jaki jest efekt po paleniu papierosów?

Już po relatywnie krótkim czasie, palacz jest w dużym stopniu zależny od nikotyny. Palacz uzależniony zazwyczaj pali papierosa rano, często w przeciągu pół godziny po przebudzeniu. Mogą oni przestać palić, jeśli chcą, ale tylko na kilka tygodni. Palenie ma tak samo uzależniający efekt na ciało jak inne uzależniające substancje. Kiedy palacz zaczyna czuć potrzebę palenia, powodem jest, obniżony poziom nikotyny w ciele. Po pierwszym zaciągnięciu się papierosem, zasób nikotyny w mózgu uzupełnia się w przeciągu 7 sekund. W ten sposób nowa dawka nikotyny jest szybko odczuwalna i nikotyna wywołuje fizyczne uzależnienie. Ciało domaga się nowej dozy w regularnych odstępach czasu.

Aczkolwiek, uzależnienie od nikotyny może być wyleczone. Większość palaczy potrafi dać sobie radę bez pomocy. To jasne, że chęć pozbycia się nałogu jest bardzo ważna, żeby odnieść sukces.

Palacz często ma do czynienia z podwójnym nałogiem. W związku z bezpośrednim efektem nikotyny na ciało, jak opisano powyżej, są różne rodzaje chwil w czasie całego dnia, które w większym lub mniejszym stopniu wymagają papierosa. Bardzo trudne dla wszystkich palaczy jest przełamanie wzoru. Jest to forma mentalnego uzależnienia, ponieważ palacz pali po jedzeniu, kiedy pije kawę, pije drinka, podczas rozmowy telefonicznej, w samochodzie, w pracy, podczas przerwy, po seksie, przed telewizją, po grze, kiedy nie? Nawet kiedy nie ma powodu żeby palić i tak pali. Tylko dlatego, że mają taki zwyczaj. Palacz, który przestał palić siedzi na początku z pustymi rękoma w czasie różnych okazji i czuje się bardzo dziwnie.

Początkowi palacze szybko zauważają okropne efekty nikotyny i już na wstępie są zniechęceni do zapalenia drugiego papierosa. Młodzież zaczynająca palenie często kończy z tym zwyczajem zanim się uzależni. Pod wpływem ludzi z otoczenia (palacze częstują papierosem), palenie staje się stopniowo normalną rzeczą. Cała noc w kinie, na dyskotece lub barze; palenie jest cały czas powszechne w tych miejscach. W ten sposób bardzo często młodzi ludzie zaczynają palić częściej. Stopniowo, ciało przyzwyczaja się do nikotyny, potrzeba palenia wzrasta i rozwija się zwyczaj i nałóg, który jest tak dobrze znany przez dorosłych palaczy i to znaczy, że nie możesz już normalnie funkcjonować bez papierosa.

Twins smoker / non smoker

Co grozi palaczowi?

Skutki biernego palenia

Nie tylko aktywne palenie jest niebezpieczne. Specjaliści alarmują, że narażenie na kontakt z dymem papierosowym może być równie zagrażające. Biernie wdychany dym tytoniowy zawiera 35 razy więcej dwutlenku węgla i 4 razy więcej nikotyny niż dym trafiający do płuc aktywnych palaczy. Na co narażają własne dzieci rodzice palący papierosy? Nie tylko kształtują u młodych nawyk palenia, ale także zwiększają prawdopodobieństwo zachorowania przez dzieci na raka płuc, chorobę niedokrwienną serca czy przewlekłe zapalenie ucha środkowego. Dym papierosowy zawiera wiele alergenów, stąd np. podrażnienie błony śluzowej nosa, pieczenie i łzawienie oczu, kaszel, astma, uczulenia czy nawracające infekcje układu oddechowego. Jakie inne konsekwencje niesie nikotynizm dla samych palaczy? Przyspiesza starzenie się skóry. Skóra staje się szara, nieelastyczna, pojawiają się zmarszczki, trądzik, łuszczyca, tzw. „tytoniowa twarz”.

Nikotynizm opóźnia gojenie się ran. Skutkuje przebarwieniami na zębach, żółtymi paznokciami, nieświeżym oddechem. Zwiększa się ryzyko agregacji płytek krwi, obkurczają się naczynia tętnicze. Papierosy zmieniają metabolizm niektórych leków. Bez względu na rodzaj tytoniu – papieros, fajka, cygaro – palenie niesie ze sobą ogromne niebezpieczeństwo. Nikotyna powoli niszczy człowieka. To jedna z najbardziej popularnych trucizn w XXI wieku. Szkoda, że osoby sięgające po raz pierwszy po papierosa odraczają w czasie perspektywę możliwości zachorowania na chorobę od tytoniową. Wpadają w sidła nałogu, z którego później trudno się wyrwać. Może świadomość, ile mogliby zaoszczędzić na papierosach, nie paląc, stanie się jakimś motywem do walki z nałogiem nikotynowym?

Bibliografia

• Cungi Ch., Stawić czoło uzależnieniom. Alkohol, nikotyna, narkotyki, hazard, „Pax”, Warszawa 2007, ISBN 978-83-211-1760-7.
• Słowik-Gabryelska A., Patologie społeczne – alkoholizm, narkomania, nikotynizm, Wyd. Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, Szczecin 2006, ISBN 83-7241-490-4.

Wpływ palenia papierosów na zdrowie

Papieros to nie tylko nikotyna. W dymie papierosowym i samym papierosie znajduje się mnóstwo trujących związków chemicznych, w tym substancji rakotwórczych. Papierosy zawierają między innymi substancje smoliste, tlenek węgla, amoniak, cyjanowodór, chlorek winylu, aceton, kadm czy fenol. Nałogowe palenie papierosów przyczynia się do rozwoju różnych chorób. Trzy podstawowe grupy zaburzeń związanych z nikotynizmem, to: choroby nowotworowe, niewydolność płuc i choroba wieńcowa serca. Lista schorzeń spowodowanych paleniem tytoniu jest jednak znacznie dłuższa. Co grozi nałogowemu palaczowi? Wśród problemów zdrowotnych, powiązanych z nałogiem nikotynowym, wymieniane są:

• nowotwory, np. rak płuc, rak przełyku i krtani, rak wargi, rak języka, rak jamy ustnej, rak trzustki, rak nerki. Nikotyna i inne substancje zawarte w dymie papierosowym niszczą równowagę w błonie śluzowej żołądka i znacząco zwiększają ryzyko przewlekłego owrzodzenia. Według różnych badań ryzyko raka żołądka wzrasta od 50 do 100%. Większy wzrost został odnotowany u kobiet palących papierosy, jest on również uzależniony od długości i intensywności palenia. Dopiero 10 lat od rzucenia palenia odnotowuje się znaczące zmniejszenie zagrożenia nowotworem. Palenie tytoniu może powodować raka pęcherza moczowego, jest odpowiedzialne za połowę nowotworów pęcherza u mężczyzn i - jedną trzecią u kobiet. Ryzyko zachorowania na ten typ nowotworu jest dwa do trzech razy większe u osób palących tytoń. 
• 
  
• choroby serca i naczyń krwionośnych, np. nadciśnienie tętnicze, zaburzenia pracy serca, choroba wieńcowa, miażdżyca, tętniak aorty, zawał serca, udar mózgu;
• 
  
• choroby układu oddechowego, np. astma, gruźlica, grypa, przewlekłe zapalenie oskrzeli;
• 
  
• choroby układu pokarmowego, np. wrzody żołądka i dwunastnicy, przepuklina jelitowa. Dym papierosowy może powodować powstawanie guzów jelita grubego. Ryzyko jest proporcjonalne do liczby wypalanych papierosów i lat palenia. Według badań osoby palące więcej niż 20 papierosów dziennie są trzykrotnie bardziej narażone na nowotwory jelita grubego i pięciokrotnie bardziej na nowotwory odbytnicy. 
• 
  
• Osteoporoza i menopauza zaburzając gospodarkę hormonalną kobiet, palenie tytoniu może przyspieszyć pojawienie się menopauzy nawet o 5 lat. Palenie papierosów zmniejsza również gęstość kości, co jest charakterystyczne dla osteoporozy, i może powodować groźne w skutkach złamania kości biodrowych.
• choroby zębów, np. paradontoza, zapalenie dziąseł, próchnica, nieprzyjemny zapach z ust;
• 
  
• choroby oczu - dym papierosowy jest częstą przyczyną podrażnień oczu,zapalenia spojówek, problemów z nadmiernym łzawieniem itd. Inne skutki palenia to również pojawianie się katarakty i zwyrodnienia plamki żółtej związanego z wiekiem. U osób palących ponad 20 lat istnieje wysokie ryzyko zachorowania na zwyrodnienie plamki żółtej. Jest to choroba, która dotyka osoby po 50. roku życia, pozbawiając je widzenia centralnego. Uniemożliwia to czytanie, prowadzenie samochodu czy oglądanie telewizji.
• choroby układu oddechowego - w zależności od ilości wypalanych papierosów palacze są od dwóch do sześciu razy bardziej narażeni na zachorowanie na różnego rodzaju nowotwory jamy ustnej. Najczęściej występują nowotwory języka, dziąseł i podniebienia. Inne skutki palenia to żółknięcie zębów, zmiana głosu (dym atakuje struny głosowe), choroby dziąseł. Palenie bierne może również zwiększyć ryzyko próchnicy u dzieci, co jest spowodowane wzrostem ilości bakterii.
• 
  
• choroby układy hormonalnego - palenie papierosów zaburza funkcjonowanie tarczycy. U palaczy częściej występuje nadczynność tarczycy i związana z nią choroba Gravesa-Basedowa, jak również niedoczynność. Nawet jeśli nie ma widocznych objawów, to palenie papierosów często negatywnie wpływa na tarczycę. Według Światowej Organizacji Zdrowia 30% nowotworów trzustki jest spowodowane paleniem papierosów. Czynniki rakotwórcze zawarte w dymie tytoniowym dostają się do trzustki przez krew lub żółć wydzielaną przez wątrobę. Rak trzustki należy do nowotworów o najwyższym odsetku śmiertelności. Mniej niż 5% chorych żyje dłużej niż 5 lat po wykryciu choroby.
• 
  
• choroby okresu okołoporodowego  -  palenie w czasie ciąży powoduje liczne zagrożenia. Gwałtownie wzrasta ryzyko ciąży pozamacicznej, poronienia oraz przedwczesnym porodów. Należy pamiętać, że wcześniactwo jest główną przyczyną śmiertelności niemowląt, problemów neurologicznych i rozwojowych. Kobiety palące czynnie lub biernie podczas ciąży częściej niż inne kobiety rodzą dzieci z obniżoną odpornością, które ważą średnio o 150 gramów mniej niż inne noworodki. Skutkami palenia w ciąży są także częstsze zachorowania dzieci na astmę.
• 
  
• choroby układu rozrodczego- palenie tytoniu zwiększa ryzyko nowotworów szyjki macicy i jajników. Rak jajników jest najbardziej śmiertelnym nowotworem ginekologicznym. Palenie papierosów zwiększa ryzyko impotencji seksualnej. Wpływając negatywnie na układ krążenia, nerwowy i hormonalny, nikotyna dwukrotnie zwiększa ryzyko problemów z erekcją. Im palenie tytoniu jest bardziej długotrwale i intensywne, tym bardziej wpływa na zdrowie seksualne palacza. Dym tytoniowy negatywnie wpływa również na jakość spermy, obniżając ilość i jakość zawartych w niej plemników. Rzucenie palenia z reguły wiąże się z poprawą zdrowia seksualnego.
• 
  
• choroby skóry- podobnie jak promienie UV, palenie papierosów przyspiesza proces starzenia się skóry, szczególnie skóry twarzy. Dym papierosowy aktywuje gen MMP-1, który jest odpowiedzialny za zmiany skórne: utratę elastyczności, zmarszczki, widoczne pory, niezdrowo wyglądającą cerę.

Oczywiście, powyższa lista chorób nie jest kompletna. Wraz z paleniem papierosów wzrasta ryzyko zachorowania na cukrzycę, osteoporozę, spada odporność, wzrasta podatność na zachorowania na różnego rodzaju infekcje i zakażenia. Szacuje się, że osoby palące mają 20 razy większe szanse zachorować na raka jamy ustnej, gardła, przełyku lub krtani niż abstynenci nikotynowi. W USA nikotynizm jest przyczyną raka płuc w prawie 85% przypadków. A jak nikotyna wpływa na serce? Nikotyna przyłącza się do receptorów nikotynowych, podwyższając w ten sposób ciśnienie krwi, przyspieszając akcję serca i zwiększając zużycie tlenu przez mięsień sercowy, co może skutkować zawałem serca. Dym papierosowy uszkadza również ściany naczyń krwionośnych, przyspiesza rozwój miażdżycy i wywołuje metaplazję nabłonka w oskrzelach. Nabłonek rzęskowy w oskrzelach pod wpływem dymu tytoniowego zamienia się z nabłonek płaski i nie może oczyszczać płuc z zanieczyszczeń. W ten sposób dochodzi do obturacyjnej choroby płuc.

U kobiet, które zaczynają palić przed 18. rokiem życia i wypalają dziennie 20 papierosów, wzrasta ryzyko bezpłodności. Palące kobiety w ciąży muszą liczyć się z powikłaniami, np. w postaci zespołu nagłej śmierci noworodka, urodzeniem dziecka o niskiej masie urodzeniowej, niedotlenieniem płodu albo poronieniem. Palenie tytoniu wpływa niekorzystnie na układ ruchu i proces kształtowania się kości. Palacze częściej chorują na reumatyzm i osteoporozę oraz degeneracyjne urazy kręgosłupa. Nikotyna sprzyja większej produkcji kwasu żołądkowego, a co za tym idzie – chorobie wrzodowej żołądka. Nikotyna destabilizuje również pracę układu hormonalnego, np. tarczycy. Skutki nikotynizmu można mnożyć i mnożyć, np. impotencja, katarakta, zwyrodnienie plamki żółtej, zapalenie płuc czy astma oskrzelowa.

Czym jest nałóg?

Nałóg

Nałóg to skłonność do wykonywania pewnych czynności, które w mniejszy lub większy sposób wpływają negatywnie na zdrowie fizyczne lub psychiczne nałogowca. Najpopularniejsze nałogi to narkomania, alkoholizm i nikotynizm (uzależnienie od palenia papierosów)

Nałogowiec jest uzależniony od bodźca lub kilku bodźców. Doskonale wie, że decyzje, które podejmuje są dla niego szkodliwe. Przykładem może być palenie papierosów. Intelekt podpowiada człowiekowi, że nikotyna szkodzi zdrowiu, a mimo to sięga on po papierosa. Jeśli takie zachowanie się powtarza, a wewnętrzny przymus jest silniejszy niż zrowy rozsądek, możemy mówić o nałogu.

Uzależniamy się najczęściej od tego, co sprawia nam przyjemność (np. alkoholikowi przyjemność sprawia picie alkoholu), choć nie jest to reguła. Niekiedy powtarzamy czynności, które sprawiają nam ból fizyczny lub wiążą się z zagrożeniem naszego życia. Od tego też bowiem można się uzależnić.

Bardzo łatwo można zostać nałogowcem, ponieważ człowiek szybko przyzwyczaja się do różnych zachowań. Pokonanie nałogu jest jednak dużo trudniejsze. Walka z nim trwa niekiedy nawet całe życie. Nałogi leczy się za pomocą psychoterapii. Niekiedy jednak wystarczy tylko silna wola, zmiana środowiska czy przyjmowanie odpowiednich leków.

Czym jest alkoholizm?

Alkoholizm nazywany jest również toksykomanią alkoholową, chorobą alkoholową lub uzależnieniem od alkoholu. Polega na utracie kontroli nad ilością wypijanego alkoholu.

Spożywanie dużej ilości alkoholu nie podlega woli osoby uzależnionej. Jest raczej spowodowane wewnętrzną potrzebą, która ma charakter psychiczny i fizyczny. Alkoholicy tracą kontrolę nad ilością wypijanego trunku i nad swoimi emocjami odnośnie picia. Z czasem pije z powodu wewnętrznego przymusu.

U alkoholików, którzy przestali pić, występuje tzw. zespół abstynencyjny, zwany również zespołem ostrej abstynencji, zespołem odstawienia alkoholu lub syndromem abstynencyjnym. Jego objawy trwają najczęściej około dwóch tygodni. Należy jednak uważać, żeby nie pomylić tych objawów z kacem.

Stadia choroby alkoholowej

W chorobie alkoholowej wyróżniamy cztery podstawowe fazy:

- wstępną, która trwa od kilku miesięcy, czasem nawet do kilku lat; w tej fazie człowiek dostrzega, że picie alkoholu jest nie tylko przyjemne, ale też pozwala zapomnieć choć na chwilę o problemach i oderwać się od codziennych spraw; tolerancja na alkohol zaczyna w tej fazie wzrastać, choć osoba uzależniona jeszcze mocno tego nie odczuwa;

- ostrzegawczą, która rozpoczyna się, gdy obserwujemy coraz częstsze pojawianie się luk w pamięci lub całkowity zanik pamięci (palimpsest);

- krytyczną, kiedy tracimy zupełnie kontrolę nad piciem, nie wiemy, ile alkoholu spożyliśmy;

- przewlekłą, która charakteryzuje się występowaniem kilku lub kilkunastodniowych ciągów

Walka?

Walka z alkoholizmem jest bardzo ciężka. Polega ona na przebudowie stylu życia poprzez udział w spotkaniach grup AA (Anonimowych Alkoholików) oraz poszerzaniu swojej wiedzy z zakresu nałogów. Terapia taka trwa niekiedy nawet całe życie, a ponad 70% osób uzależnionych, które biorą w niej udział, nie jest w stanie zrezygnować na stałe ze spożywania alkoholu.

Źródło: 

Autor: Katarzyna Tomczyk

Skutki picia alkoholu

Niewielu z nas zdaje sobie sprawę, jak bardzo szkodliwy jest dla ludzkiego organizmu alkohol. Skutki nadużywania alkoholu to lista długa i przerażająca. Przyjrzyjmy się, w jaki sposób etanol wpływa na nasze organizmy.

Alkohol działa właściwie na cały organizm. Atakuje niemal wszystkie układy narządów wewnętrznych, siejąc spustoszenie w mózgu, żołądku, wątrobie, sercu, naczyniach krwionośnych i wszędzie, gdzie uda mu się dotrzeć. Powoduje wiele rozmaitych schorzeń. Można powiedzieć, że jest zabójcą o kompleksowym działaniu. Poznajmy więc jego modus operandi.

Układ nerwowy

Fakt, że odczuwamy picie alkoholu, ma związek z jego działaniem na mózg i nerwy. Zaburzenia ruchu czy mowy to oczywiste objawy upojenia alkoholowego, które jednak w miarę trzeźwienia ustępują. Etanol działa jednak dalej. Szkodliwe są zwłaszcza jego metabolity. Nadmierne spożycie alkoholu może powodować wiele schorzeń neurologicznych. Pojawić mogą się bóle mięśni i uciskowe bóle nerwów. Alkohol najczęściej atakuje nerw promieniowy, czego skutkiem jest tzw. ”opadająca ręka”, a także upośledzenie ruchowe nadgarstka i dłoni. Podobne objawy mogą występować także w nogach. Kolejnymi problemami neurologicznymi są problemy z widzeniem, które prowadzić mogą nawet do całkowitej ślepoty.

To nie wszystko. Szkodliwy związek oddziałuje także na ośrodkowy układ nerwowy. Charakterystyczne jest tzw. obkurczenie mózgu, czyli korowo-podkorowe zaniki komórek nerwowych, które jednak cofają się po zaprzestaniu picia. Mózg cierpi także przez zaburzenia, jakie alkohol powoduje w innych układach. Mowa tu choćby o zaburzeniach krążenia czy wahaniach ciśnienia krwi. Dość częsta jest tzw.padaczka alkoholowa, która objawia się drgawkami występującymi po odstawieniu etanolu.

Układ pokarmowy

Najpierw cierpi śluzówka. Częste są stany zapalne, które pojawiają się na całej jej długości. Mogą także występować krwawienia, spowodowane pęknięciami błony śluzowej; częste są wybroczyny i nadżerki.

Dosyć powszechna jest wiedza o szkodliwości alkoholu na wątrobę. U osoby nadużywającej alkoholu niemal zawsze występuje jej stłuszczenie, czyli nadmierne odkładanie się tłuszczu w komórkach wątroby. Jego objawem jest ból pod żebrami, a także powiększenie wątroby. Narząd ten w dalszej kolejności może dotknąć zapalenie, zwłóknienie, a następnie marskość. Ta ostatnia polega na zastąpieniu komórek wątroby bezużyteczną w tym wypadku tkanką łączną, która dodatkowo utrudnia przepływ krwi przez ten narząd. Często schorzenie to może doprowadzić do raka wątroby.

Ponadto alkohol niszczy trzustkę, wywołując stan zapalny. Czasem doprowadza do „samotrawienia” się tego narządu, a w skrajnych przypadkach jest przyczyną cukrzycy. Alkohol najczęściej wywołuje zapalenie przewlekłe, rzadziej ostre.

Układ krążenia

Pierwszym problemem związanym z nadużywaniem alkoholu jest nadciśnienie. Może ono być przyczyną udarów i zawałów serca, a także krwotoku mózgowego. Zaprzestanie picia może częściowo odwrócić te zmiany. Kolejnym zagrożeniem jest kardiomiopatia. Jest to zespół zmian w sercu (stłuszczenie, powiększenie mięśnia sercowego, osłabienie skurczów), który prowadzi do zaburzeń w jego pracy i niewydolności krążenia. Zmiany te są często nieodwracalne i jedynym sposobem leczenia jest przeszczep serca.

Innymi schorzeniami występującymi w układzie krwionośnym na skutek nadużywania alkoholu są: choroba wieńcowa (prowadzi do zawału), choroba naczyń mózgowych (prowadzi do udaru mózgu) czy zmiany w komórkach krwi. Zauważmy, że zmiany w układzie krążenia dotykają całego organizmu. Wystąpienie choćby jednej z wymienionych chorób może być zagrożeniem nie tylko dla zdrowia, ale wręcz – życia.

Inne

Alkohol negatywnie wpływa na funkcje seksualne, czasem stając się przyczyną impotencji. Może obniżać płodność, a nawet prowadzić do atrofii (zaniku) jąder. Każda ilość alkoholu jest szkodliwa dla kobiet w ciąży, u których wywołać może upośledzenie płodu lub samoistne poronienie. Alkohol obniża odporność organizmu, prowadzi także do zaburzeń miesiączkowania.

Listę schorzeń trudno zamknąć, jest ich bowiem bardzo wiele. Po więcej szczegółów można sięgnąć do fachowej literatury. Jednak już te wyżej wymienione działają na wyobraźnię i każą zachować zdrowy rozsądek i umiar w piciu napojów „wyskokowych”. Pijmy mądrze. Na zdrowie!

Rzuć Palenie

Pragniemy przedstawić Państwu jedną z najskuteczniejszych obecnie metod zwalczania uzależnienia nikotynowego przy użyciu aparatu do biorezonansu magnetycznego.

Nasza terapia "Rzuć palenie" daje rewelacyjne efekty w rzucaniu nałogu. Rzucanie palenia naszą terapią biorezonansową to jedna wizyta, podczas której palacz całkowicie traci ochotę na papierosy i palenie.

Skuteczność metody jest bardzo imponująca. Po jednym zabiegu aż 90% pacjentów rzuca palenie. Pozostałym osobom wskazane jest skorzystać z jeszcze jednej wizyty.

Rzeczą bardzo istotną dla palaczy jest fakt, że nie ma znaczenia staż palenia i ilość wypalanych papierosów. Jednym z ciekawszych doświadczeń jest brak potrzeby zapalenia nawet w towarzystwie palących.

Na czym polega rzucanie palenia metodą biorezonansu?

Przed przystąpieniem do zabiegu należy zapalić papierosa, który umieszczony zostaje w aparacie. Osoba poddawana terapii podłączona jest do urządzenia poprzez specjalne elektrody. Po włączeniu odpowiedniego programu w komputerze, w organizmie zachodzi reakcja mająca na celu wygaszenie głodu nikotynowego.

Druga funkcja jaka zachodzi w organizmie, to detoksykacja, czyli oczyszczanie organizmu z toksyn. Proces ich usuwania zachodzi przez skórę, nerki i jelita. W związku z tym po terapii należy wypić 1,5 l wody mineralnej niegazowanej, aby ułatwić proces ich wydalania. Zalecane są częste kąpiele.

Promieniowanie elektromagnetyczne - widmo (spektrum) fal elektromagnetycznych

Rys. Widmo fal elektromagnetycznych

Promieniowanie elektromagnetyczne (fala elektromagnetyczna) – rozchodzące się w przestrzeni zaburzenie pola elektromagnetycznego.

Składowa elektryczna i magnetyczna fali indukują się wzajemnie – zmieniające się pole elektryczne wytwarza zmieniające się pole magnetyczne, a z kolei zmieniające się pole magnetyczne wytwarza zmienne pole elektryczne.

Właściwości fal elektromagnetycznych zależą od długości fali. Promieniowaniem elektromagnetycznym o różnej długości fali, są fale radiowe, mikrofale, podczerwień, światło, ultrafiolet, promieniowanie rentgenowskie i promieniowanie gamma.

W opisie kwantowym promieniowanie elektromagnetyczne jest traktowane jako strumień nieposiadających masy cząstek elementarnych zwanych fotonami. Energia każdego fotonu zależy od długości fali.

Szacunkowe zakresy pasm fal elektromagnetycznych od fal najdłuższych do najkrótszych

Pasmo	Częstotliwość fali	Długość fali	Energia pojedynczego kwantu promieniowania (fotonu)
Fale radiowe	do 300 MHz	powyżej 1 m	poniżej 1.24 μeV
Mikrofale	od 300 MHz do 300 GHz	od 1 m do 1 mm	od 1.24 μeV do 1.24 meV
Podczerwień	od 300 GHz do 400 THz	od 1mm do 780 nm	od 1.24 meV do 1.6 eV
Światło widzialne	od 400 THz do 789 THz	od 780 nm do 380 nm	od 1.6 eV do 3.4 eV
Ultrafiolet	od 789 THz do 30 PHz	380 nm do 10 nm	od 3.4 eV do 124 eV
Promieniowanie rentgenowskie	od 30 PHz do 60 EHz	10 nm do 5 pm	od 124 eV do 250 keV
Promieniowanie gamma	powyżej 60 EHz	poniżej 5 pm	powyżej 250 keV

Schematyczny rysunek fali elektromagnetycznej promieniowanej przez antenę dipolową.

Promieniowanie elektromagnetyczne przejawia właściwości falowe ulegając interferencji, dyfrakcji, spełnia prawo odbicia i załamania. W wyniku superpozycji fal elektromagnetycznych może powstać fala stojąca.

Jednak niektóre właściwości promieniowania elektromagnetycznego (szczególnie jego oddziaływanie z materią) zależą od długości fali (częstotliwości promieniowania) i dlatego dokonano podziału promieniowania elektromagnetycznego na zakresy ze względu na jego częstotliwość. Granice poszczególnych zakresów są umowne i nieostre. Należy je traktować szacunkowo, promieniowanie o tej samej długości może być nazywane falą radiową lub mikrofalą - w zależności od kontekstu. Granice promieniowania gamma i promieniowania rentgenowskiego często rozróżnia się z kolei ze względu na źródło tego promieniowania. Najdokładniej określone są granice dla światła widzialnego, gdyż są one zdeterminowane fizjologią ludzkiego oka.