Terapia biorezonansowa - zasada działania

Biorezonans

Terapia biorezonansowa (ang. BRT – Bioresonance Therapy) – metoda leczenia z zakresu medycyny niekonwencjonalnej. Starszą wersją tej techniki jest elektroakupunktura, czyli zmodernizowana wersja akupunktury.

Terapia biorezonansowa została opracowana w 1977 roku i wprowadzona na rynek jako terapia MORA (nazwa pochodzi od twórców – Franza Morella i jego zięcia, inżyniera Ericha Rasche). Metoda ta bazuje na efekcie uzyskanym przez Alberta Abramsa, który na początku XX wieku wprowadził na rynek wymyślone przez siebie urządzenia, mające służyć diagnozie i leczeniu chorób za pomocą wibracji. Część maszyn służących diagnozie w terapii biorezonansowej zawiera obwód mierzący rezystancję skórną – czyli aktywność elektrodermalną,

Zasada działania

Opis działania urządzenia. 

Elektrody połączone z aparaturą są umieszczane na skórze pacjenta (lub – jak w przypadku aparatu BICOM – trzymane przez pacjenta). Według producenta urządzenia, poprzez elektrody emitowane jest zmienne pole elektromagnetyczne, mające leczyć pacjenta; komórki w organizmie są obiektami posiadającymi swoją naturalną częstotliwość rezonansową (bio-rezonansową), która zmienia się w zależności od aktualnego stanu pacjenta i może posłużyć do diagnozy.

Wyciszenie organizmu odbywa się poprzez stymulowanie zmian w biorezonansie komórek, powodując odwrócenie zmian wywołanych przez chorobę. Urządzenie jest w stanie izolować i wskazywać patogenne odpowiedzi pochodzące z sygnałów, otrzymywanych za pomocą elektrod. Przesyłanie zmodyfikowanych sygnałów przy pomocy tych samych elektrod ma funkcję leczniczą.

Podany sposób działania techniki (sygnały patogeniczne jako przeciwieństwo sygnałów zdrowych, często rozróżniane jako harmoniczne i nieharmoniczne) jest podobny do ideologii Tradycyjnej Medycyny Chińskiej, w szczególności akupunktury.