czwartek, 7 listopada 2013
Reakcja organizmu na rzucanie palenia
Jak wiemy, palenie tytoniu powoduje natychmiastowy wzrost częstości uderzeń serca oraz ciśnienia krwi. Zerwanie z nałogiem przynosi równie szybkie efekty. Już 20 minut po ostatnim papierosie działanie układu krwionośnego zaczyna się stabilizować.
Dwie godziny później polepsza się krążenie obwodowe, a ciśnienie i akcja serca praktycznie wracają do normy. U silnie uzależnionych osób pojawiają się pierwsze oznaki odstawienia papierosów, czyli powszechnie znana nerwowość, zwiększony apetyt czy nietypowe zachcianki.
Osiem do dwunastu godzin od ostatniego papierosa poziom nikotyny we krwi spada o ponad 93 proc. Obniża się też stężenie tlenku węgla, który wydziela się do krwioobiegu podczas palenia. Zwiększa się natomiast ilość tlenu dostarczanego do poszczególnych narządów wewnętrznych. Można już wtedy zauważyć pierwszą poprawę ogólnego samopoczucia.
Palenie tytoniu zwiększa ryzyko między innymi ataku serca o około 70 proc. Po pierwszej dobie bez papierosa prawdopodobieństwo wystąpienia zwału zaczyna spadać. Kolejne 24 godziny pozwalają na odkrywanie na nowo smaków i zapachów. Dym papierosowy osłabia te zmysły, więc pozbycie się nałogu zdecydowanie przyczyni się do czerpania większej przyjemności ze spożywania posiłków i napojów.
Trzeci dzień po ostatnim papierosie wiąże się ze znacznym nasileniem objawów odstawienia. Odczuwany niepokój może przeszkadzać w normalnym funkcjonowaniu. Pojawiają się również objawy fizjologiczne jak bóle głowy, nudności czy skurcze. Poprawia się za to stan układu oddechowego. Pęcherzyki płucne rozluźniają się, a oddychanie staje się łatwiejsze i efektywniejsze – więcej tlenu dostaje się do krwi.
Dwa tygodnie bez papierosa wystarczą, aby ustąpiły objawy braku nikotyny w organizmie. To świetny okres do rozpoczęcia aktywności fizycznej. Organizm widocznie się regeneruje co szczególnie widać w przypadku układu oddechowego. Wcześniej podczas ćwiczeń byli palacze mogli odczuwać silne zmęczenie i zawroty głowy, jednak po dwóch tygodniach objawy te zanikają. Trzy miesiące później zaczyna ustawać typowy dla byłych palaczy kaszel, którego przyczyną była potrzeba organizmu pozbycia się zalegających w płucach zanieczyszczeń. Kolejne miesiące są dla organizmu czasem intensywnej regeneracji i przywracania prawidłowych funkcji poszczególnych układów.
Po pięciu latach o połowę, w stosunku do osób wciąż palących, zmniejsza się ryzyko wystąpienia choroby niedokrwiennej serca – do krwi nie trafiają już substancje uwalniane podczas palenia tytoniu powodujące zwężanie naczyń krwionośnych. Wraz z upływem kolejnych lat maleje prawdopodobieństwo udaru.
Po dziesięciu latach byli palacze cieszą się już sprawnym układem oddechowym, a co najważniejsze zmniejszeniem ryzyka zachorowania na cały szereg nowotworów, w tym raka trzustki oraz krtani. Pięć lat później do całkowitej normy wraca układ krwionośny. Byli palacze po 15 latach nie chorują już na choroby serca częściej niż osoby nigdy nie palące. Ludzki organizm potrafi się regenerować w ogromnym stopniu. Nawet wieloletnie skutki palenia mogą zostać zniwelowane.
Dwie godziny później polepsza się krążenie obwodowe, a ciśnienie i akcja serca praktycznie wracają do normy. U silnie uzależnionych osób pojawiają się pierwsze oznaki odstawienia papierosów, czyli powszechnie znana nerwowość, zwiększony apetyt czy nietypowe zachcianki.
Osiem do dwunastu godzin od ostatniego papierosa poziom nikotyny we krwi spada o ponad 93 proc. Obniża się też stężenie tlenku węgla, który wydziela się do krwioobiegu podczas palenia. Zwiększa się natomiast ilość tlenu dostarczanego do poszczególnych narządów wewnętrznych. Można już wtedy zauważyć pierwszą poprawę ogólnego samopoczucia.
Palenie tytoniu zwiększa ryzyko między innymi ataku serca o około 70 proc. Po pierwszej dobie bez papierosa prawdopodobieństwo wystąpienia zwału zaczyna spadać. Kolejne 24 godziny pozwalają na odkrywanie na nowo smaków i zapachów. Dym papierosowy osłabia te zmysły, więc pozbycie się nałogu zdecydowanie przyczyni się do czerpania większej przyjemności ze spożywania posiłków i napojów.
Trzeci dzień po ostatnim papierosie wiąże się ze znacznym nasileniem objawów odstawienia. Odczuwany niepokój może przeszkadzać w normalnym funkcjonowaniu. Pojawiają się również objawy fizjologiczne jak bóle głowy, nudności czy skurcze. Poprawia się za to stan układu oddechowego. Pęcherzyki płucne rozluźniają się, a oddychanie staje się łatwiejsze i efektywniejsze – więcej tlenu dostaje się do krwi.
Dwa tygodnie
Po pięciu latach o połowę, w stosunku do osób wciąż palących, zmniejsza się ryzyko wystąpienia choroby niedokrwiennej serca – do krwi nie trafiają już substancje uwalniane podczas palenia tytoniu powodujące zwężanie naczyń krwionośnych. Wraz z upływem kolejnych lat maleje prawdopodobieństwo udaru.
Po dziesięciu latach byli palacze cieszą się już sprawnym układem oddechowym, a co najważniejsze zmniejszeniem ryzyka zachorowania na cały szereg nowotworów, w tym raka trzustki oraz krtani. Pięć lat później do całkowitej normy wraca układ krwionośny. Byli palacze po 15 latach nie chorują już na choroby serca częściej niż osoby nigdy nie palące. Ludzki organizm potrafi się regenerować w ogromnym stopniu. Nawet wieloletnie skutki palenia mogą zostać zniwelowane.
Co dzieje się z twoim ciałem po rzuceniu palenia?
Rzucasz palenie? To świetnie. Twoje ciało zaczyna reagować już po 20 minutach od zgaszenia ostatniego papierosa. Organizm powoli zaczyna się regenerować i wracać do stanu sprzed rozpoczęcia zgubnego nałogu
Powrót do stanu sprzed rozpoczęcia palenia jest możliwy, nawet jeśli nałóg towarzyszy nam od kilkunastu lub kilkudziesięciu lat. Tempo regeneracji zależy od stopnia uzależnienia i doświadczenia palacza. Można jednak wyróżnić kilka etapów:
Po 20 minutach: ciśnienie krwi i tętno zaczynają spadać.
Po 20 minutach: ciśnienie krwi i tętno zaczynają spadać.
Po 8 godzinach: poziom dwutlenku węgla i nikotyny we krwi spada o połowę, a twój organizm zaczyna lepiej reagować na wysiłek fizyczny. Poziom tlenu i ciśnienie krwi nie powinny już odbiegać od normy.
Po 24 godzinach: organizm zaczyna wydalać tlenek węgla i nikotynę. Smaki potraw stają się wyraźniejsze. Polepsza się także zmysł węchu. Jednocześnie mogą pojawić się pierwsze objawy abstynenckie (nerwowość, bóle głowy, trudności z koncentracją).
Po 14 dniach: krew krąży bardziej efektywnie, dostarczając niezbędne składniki do wszystkich komórek organizmu.
Po 1 miesiącu: widocznie poprawia się wygląd skóry.
Po 6 miesiącach: poprawia się poziom ogólnej odporności organizmu. Nie złapiesz infekcji tak łatwo jak dawniej.
Po 1 roku: ryzyko zawału serca zmniejsza się o 50%. U osób po zawale serca, rzucenia palenia pomaga zredukować ryzyko śmiertelnego ataku o 25%. Zmniejsza się też niebezpieczeństwo powrotu do nikotynowego nałogu.
Po 10 latach: ryzyko zachorowań na raka płuc jest już takie samo jak u osób od zawsze niepalących.
Nikomu chyba nie trzeba uświadamiać, że warto. Pomocne w wytrwaniu z daleka od papierosa będą dieta po rzuceniu palenia oraz ćwiczenia dla palaczy.
Co robi nikotyna z ciałem? Jaki jest efekt po paleniu papierosów?
Już po relatywnie krótkim czasie, palacz jest w dużym stopniu zależny od nikotyny. Palacz uzależniony zazwyczaj pali papierosa rano, często w przeciągu pół godziny po przebudzeniu. Mogą oni przestać palić, jeśli chcą, ale tylko na kilka tygodni. Palenie ma tak samo uzależniający efekt na ciało jak inne uzależniające substancje. Kiedy palacz zaczyna czuć potrzebę palenia, powodem jest, obniżony poziom nikotyny w ciele. Po pierwszym zaciągnięciu się papierosem, zasób nikotyny w mózgu uzupełnia się w przeciągu 7 sekund. W ten sposób nowa dawka nikotyny jest szybko odczuwalna i nikotyna wywołuje fizyczne uzależnienie. Ciało domaga się nowej dozy w regularnych odstępach czasu.
Aczkolwiek, uzależnienie od nikotyny może być wyleczone. Większość palaczy potrafi dać sobie radę bez pomocy. To jasne, że chęć pozbycia się nałogu jest bardzo ważna, żeby odnieść sukces.
Palacz często ma do czynienia z podwójnym nałogiem. W związku z bezpośrednim efektem nikotyny na ciało, jak opisano powyżej, są różne rodzaje chwil w czasie całego dnia, które w większym lub mniejszym stopniu wymagają papierosa. Bardzo trudne dla wszystkich palaczy jest przełamanie wzoru. Jest to forma mentalnego uzależnienia, ponieważ palacz pali po jedzeniu, kiedy pije kawę, pije drinka, podczas rozmowy telefonicznej, w samochodzie, w pracy, podczas przerwy, po seksie, przed telewizją, po grze, kiedy nie? Nawet kiedy nie ma powodu żeby palić i tak pali. Tylko dlatego, że mają taki zwyczaj. Palacz, który przestał palić siedzi na początku z pustymi rękoma w czasie różnych okazji i czuje się bardzo dziwnie.
Początkowi palacze szybko zauważają okropne efekty nikotyny i już na wstępie są zniechęceni do zapalenia drugiego papierosa. Młodzież zaczynająca palenie często kończy z tym zwyczajem zanim się uzależni. Pod wpływem ludzi z otoczenia (palacze częstują papierosem), palenie staje się stopniowo normalną rzeczą. Cała noc w kinie, na dyskotece lub barze; palenie jest cały czas powszechne w tych miejscach. W ten sposób bardzo często młodzi ludzie zaczynają palić częściej. Stopniowo, ciało przyzwyczaja się do nikotyny, potrzeba palenia wzrasta i rozwija się zwyczaj i nałóg, który jest tak dobrze znany przez dorosłych palaczy i to znaczy, że nie możesz już normalnie funkcjonować bez papierosa.
Subskrybuj:
Posty (Atom)